Očaravajuća Beogradska šuma usred Istanbula
Znate sigurno da Beograđani od gradske gužve beže na Košutnjak. A da li ste znali da u Istanbulu postoji slična „oaza mira“ čije je ime „Belgrad Ormani“ iliti Beogradska šuma?
Beogradska šuma (Belgrad Ormani) u najmnogoljudnijem turskom gradu Istanbulu danas je odmaralište i prelep prirodni park, a u doba Vizantije i Osmanskog carstva je bila najveće izvorište pitke vode za stanovnike tog regiona.
Reč je o nekoliko hektara uređene šumske površine koja na istoku graniči sa Bosforom, a na severu sa Crnim morem. Od centra Istanbula udaljena je samo nekoliko kilometara i najbliže je šumsko područje te metropole. To Beogradsku šumu čini najpristupačnijim rekreacionim parkom u tom regionu.
Bogata flora i fauna i klimatske pogodnosti koje Beogradska šuma poseduje čini je prirodnom oazom za beg ljubitelja prirode iz gradske vreve Istanbula, grada na dva kontinenta.
U danima jeseni taj prostor nudi neke od najlepših šarenih pejzaža koji privlače pažnju domaćih i stranih posetilaca. Unutar parka se nalaze uređene staze za šetnju, vožnju biciklima i takozvane ofroad staze. Ne manjka ni prostora za odmor i igru najmlađih posetilaca, piše Anadolija.
Park je ime dobio po naselju u kojem su nastanjeni Beograđani koji su u Istanbul došli nakon balkanskih pohoda sultana Sulejmana.
Priča o Beogradskoj šumi i njenim imenom nas vraća u daleku 1521. godinu. U vreme pošto je pao do tad neosvoji beli grad – Beograd, piše tt-group.net.
Osvajač, niko drugi do mlađani Sulejman II Zakonodavac. Imao je tad 26 godina i bio je ponosan na svoj prvi pohod. Beograd je pao 28. avgusta 1521.
Beograd tada nije bio srpski, ali su ga Srbi branili. Prema spisima koji ukazuju da je tamo bilo Srba stoji i jedan koji tvrdi da je iseljavanje Srba i Beograda počelo po osvajanju, negde oko 10. septembra. Prema dozvoli sultana, oni su sa sobom poneli i svoje svetinje: mošti Svete Petke, ikonu Bogorodice i mošti carice Teofane. Navodno, broj raseljenih Srba nije bio mali. Tadašnji patrijarh je te svetinje otkupio od njih, pošto je sultan zapretio da će ih uništiti.
Legenda koja se prepričava u Turskoj i nije baš legenda, jer ima svoje istorijske izvore je da je Sulejman doveo Srbe u Istanbul da bi mu održavali vizantijski vodovod koji je grad snabdevao pijaćom vodom iz Beogradske šume koja se u to vreme nije tako zvala. To je učinio, jer je u Beogradu video sličan sistem koji je radio bez greške.
Izvori kažu da su Srbi iz Beograda dovedeni kao roblje kod Sulejmana Veličanstvenog imali brojne beneficije. Sem održavanja vodovoda, bavili su se i izgradnjom.
Srbi su naselili šumu. I šuma je dobila novo ime – Beogradska šuma ili “Belgrad Ormani” . U tom delu šume je bio zabranjen lov, kao i seča drveća, a ako bi se neko oglušio o zabranu platio bi glavom. Srbi su bili čuvari devet istanbulskih izvora pijaće vode u delu grada nazvanom Beligrad.
Srbi su u tu živeli sve do kraja 19. veka i pojave kuge. Zbog opake bolesti, bili su prisiljeni da se presele, jer je voda bila leglo zaraze. To je kraj beogradskih naseobina u Istanbulu.
Akvadukt koji su Srbi iz Beogrdske šume održavalli i dan danas postoji. Kao i šest hektara šume.
Od 1956. godine je preuređena i otvoren za posete građana radi piknika i odmora u prirodi.